چهار فعالان Queer Refugees Deutschland در گفتگو با قضات و وکلا

درخواست های مکرر پناهندگان همجنسگرايان و دوجنسگرايان برای پناهندگی، چالش های خاصی را برای سازمان های دولتی در آلمان به ویژه آژانس مهاجرت و پناهندگان فدرال (BAMF) ایجاد می‌کند. بسیاری از اطلاعیه‌های BAMF توسط دادگاه‌ها کشف و ضبط می‌شوند. با توجه به این وضعیت، آکادمی کاتولیک اجتماعی «Akademie Franz Hitze Haus» از LSVD و چهار فعالان پناهنده دعوت کرد تا مسائل مربوط به همجنسگرایی و دوجنسگرایی را در روند پناهندگی با قضات و وکلای مدافع مورد بحث و بررسی قرار دهند. این رویداد به عنوان سمینار آنلاین ۱۶ مارس ۲۰۲۱ با همکاری نزدیک دفتر کاتولیک، کمیسیون اسقف‌های آلمان و سازمان کاریتاس برگزار شد.

Patrick Dörr (هیئت فدرال LSVD) و Philipp Braun (او یکی از دبیران کل سابق ILGA بود) ضمن معرفی در مورد جنبه های حقوقی متعدد با 41 قاضی مربوطه، وکلای مدافع و اعضای کارکنان BAMF بحث و گفتگو کردند که مخالفت با اقدامات دادگاه،  به دفعات در ارسال اخبار منفی به متقاضیان همجنسگرایان و دوجنسگرایان نقش دارد.  چهار فعالان کوئیر که همه آنها عضو پروژه LSVD شبکه پناهندگان آلمان «Queer Furgers Deutschland» هستند، بحث های حقوقی را با گزارش های مربوط به تجارب کشور مبدا خود و روند پناهندگی تکمیل کردند:

در این زمینه، احمد خالد* از مصر، مشکلات بسیاری را که در دوران شنوایی‌اش با آن مواجه شده بود به خصوص برای یک مترجم به شدت هوموفوبیک توصیف کرده است. او همچنین آزار و اذیت سیستماتیک جامعه LGBTI توسط دولت مصر را بازگو کرد. ظاهراً اوضاع فاجعه انگیزی بعد از برگزاری کنسرت گروه لبنانی مشروع لیلی در سپتامبر ۲۰۱۷، مشاهده شده است. از آن زمان، دولت در حال انجام هدف سیستماتیک در جامعه کوئیر است.

Meri Petrosyan در مورد نگرش های به شدت همجنسگرایانه‌ و رایج در کشور خود ارمنستان صحبت کرد.  بنا به گزارش ها، همجنسگرایان و افراد دوجنسگرا در معرض خشونت همجنسگرا هراسی (هوموفوبیک) گسترده و بدون هیچ گونه حفاظتی قرار دارند. براین اساس، معمولا اجرای قانون نیز همجنس گرا هراس است و به عنوان یک قاعده، هیچ حمایتی را فراهم نمی کند. در واقع باتوجه به  تجربه خود، BAMF این واقعیت های اجتماعی را در یک کشور نسبتا کوچک، جایی که همه همدیگر را می شناسند و همه تحت نظرهستند تصدیق نمی کند چراکه تقریبا غیرممکن است.

پامیر جیهان* از ایران می گوید که  آزار و اذیت افراد کوئیر در ایران بسیار زیاد است تا جایی که همان فعالیت های جنسی بین مردان هنوز می تواند منجر به مجازات اعدام شود. نه تنها افراد تراجنسیتی متعددی هستند که مایل به انجام جراحی نیستند و تحت عمل جراحی قرار می گیرند بلکه همجنسگرایانی هستند که مجبور به جراحی می شوند و با چنین مداخلاتی دچار نقص عضو می شوند. متاسفانه او و شوهر تُرکش در آلمان متعاقبا، برای آنکه بتوانند به طور مشترک به عنوان یک خانواده همجنسگرا شناخته شوند و مورد حمایت قرار گیرند، به مشکلات جدی برخورد کردند.

از سوی دیگر، یک فعال Baküs Mejri جنبه های مثبت روند پناهندگی را تجربه می کند. او در سخنرانی خود در درجه اول تعامل پلیس تونس با اشخاص کوئیر را توصیف کرد. بر این اساس، پلیس هیچ گونه اقدامی در جهت حفاظت در برابر خشونت خصمانه علیه افراد LSBTI ارائه نمی‌دهد و هنوز از قوانین اخلاقی بطور تصادفی برای دستگیری افرادی که ظاهراً کوئیر هستند استفاده می‌کند.  زندانیان در حالی که در زندان هستند تحت آزمایش های متعددی قرار می‌گیرند که در سطح بین المللی به عنوان نوعی شکنجه قلمداد می‌شود. هدف از این کار اثبات همجنسگرایی بوده که خود یک فرض غلط است.

Henny Engels فردی که خود نیز در رویدادی که از طرف هیئت فدرال LSVD برگزار شده بود شرکت کرده است چنین می‌گوید: «فعالان دوباره با چهار روایت از داستان زندگیشان به ما خاطرنشان کردند که گی ها، لزبین ها و افراد بایسکشوال چه گونه زندگی محدود شده ای را در بسیاری از کشور ها تجربه می کنند، در جایی که آن ها باید خود را از دولت، جامعه و در بسیاری از موارد از خانواده هایشان هر روز پنهان کنند.»

*این نام واقعی فرد نیست، بلکه نام مستعار است.